Gül en sağlıklı olarak; demiri bol, hafif kırmızımsı, kumlu-killi toprakta yetişir. Fazla kireçli topraklar, gül yetiştirmek açısından zararlıdır.
Ağaç kökleri fidanların gelişmesine izin vermediği için; yüksek çalı bitkilerinin altlarına, daha önce gül yetişmiş topraklara veya eski gül fidanlarının yakınına yeni gül dikilmesi uygun değildir. Yeni güller böyle yerlerde iyi gelişemez, hatta ölebilirler. Bu durum “gül hastalığı” diye adlandırılır.
Budama yapılırken öncelikle kuru, hastalıklı, zayıf ve çok ince dalları dipten kesilmelidir.Eğer bitki çalılaşmış ise hava alması için orta kısımda bulunan çapraz dallardan birkaç dal alınmalıdır. Gül budarken daima dalın dış yüzeyindeki bir gözün yarım santimetre üzerinden, hafif veren ve bitkiyi parçalamayacak şekilde dikkatlice kesilmesi tavsiye edilir.
Sadece ilkbahar aylarında kuvvetli bir şekilde budanma gerektirir. Bir yediveren gül fidanı ne kadar çok kesilir ise, o kadar kuvvetli ve daha uzun süre ile dışarıya fışkırır. Kalınlaşmış olan fidanları daha az budamak gerekir.
Türkiye ‘de, mayıs ayı başı gibi başlayıp kasım ayı sonuna kadar 7 ay boyunca durmaksızın çiçek açması sebebiyle bu ismi almış bir bitki türüdür.
Yediveren gülleri ağaç formunda olur ve Akdeniz bölgesi gibi kışları ılık ve yağışlı iklim kuşaklarında 12 ay boyunca çiçek açarlar.
