BEGONYA ÇİÇEĞİ

Açıklama

BEGONYA ÇİÇEĞİ

ÜRETİM TEKNİĞİ
Tohumdan üretildikleri gibi çelik ile de üretilebilir.Tohum üretiminde çok dikkatli olmak gerekir.Nisanda çiçeklenme için ocak ayında ekim yapılır.Tohumların üzeri kapatılmaz ,yalnız hafifçe bastırılır.

BAKIM ÖNLEMLERİ
1.haftadan sonra 50 gr gübre/100 lt su/hafta 2.hafta ve sonrası 100 gr gübre/100 lt su/hafta düzenli olarak gübrelenmeli ve toprak nemli kalacak şekilde sulanmalı.Özellikle çiçek açma döneminde bol havadar ortama ihtiyaç duyar.

BAHÇE BEGONYASI
Begonyagiller familyasının örnek bitki bahçe begonyasıdır . Anayurdu Güney Amerika ve özellikle Brezilya’dır. Bahçe begonyaları 30 cm’ye kadar boylanabilen çok yıllık otsu bitkilerdir. Ama, pek duyarlı yapıda olduklarından çoğu kez çiçek açışı bitip de bitki bozulmaya başladığında, bir yıllık işlemi uygulanır ve bitki elden çıkarılır. Açık ya da koyu yeşil veya bronz rengi irice yaprakları; tek tek ya da ikili açan yalınkat çiçekleri vardır. İlkbahar mevsiminde başlayıp kış mevsimi bahçe begonyasının sert donlarına kadar sürekli çiçek açan bu bitkilerin çiçekleri beyaz, pembe, kırmızı ya da bordo renklerde veya sayılan bu renklerin bileşimleri halinde olur. Bahçe begonyaları yukarıda değindiğimiz gibi sürekli renkli ve çiçekli oluşları nedeniyle bahçelerde çiçek tarhları, bordürler ve evlerde balkonlar ile pencere önüne konulan saksılar için ideal sayılan bitkileri oluştururlar.

İhtiyacı ve Üretimi
Bahçe begonyaları, bol güneşli olduğu kadar gölge ortamlarda da çok iyi gelişirler. Ancak yetiştirildiği toprağın süzek (suyu iyi akıntılı) ve bitek olması gereklidir. Bunun için nemli bahçe toprağına humus, gübre ve kompozit katılması gerekir. Toprağı sürekli nemli kalan bahçe begonyası açık şekilde makul düzeyde sulanan bahçe bahçe begonyası goncaları tohumuyla çoğaltılır. Bitkinin çok ince toz gibi olan tohumları seralarda çimlenen bahçe begonyasıdır. Profesyonel üreticiler tarafından ilk bahçe begonyası bahar başlarında tüpler içinde satışa çıkarılan fideleri, bahçelerde 20-30’ar cm. aralıklarla dikilir. Bu fidelere, iyice gelişinceye kadar, üç haftada bir gübre verilmesi yararlı olur.

İklim İstekleri
En iyi gelişmeyi 15-21C’ler arası gösterir. Kış aylarında sıcaklığın 10 C’den düşük olmamasına dikkat edilerek muhafaza edilmelidirler. %60-70’lik optimum yem miktarı gereklidir. Yarı gölge yerlerde iyi gelişirler. Ancak doğrudan güneş ışığı alan yerlerde de zarar görmeden bulundurulabilirler.

Toprak İstekleri
John Innes saksı kompostu No.2’de iyi gelişir. Ayrıca, hacim olarak 2 kısım tınlı toprak, 1 kısım turba, 1 kısım yanmış ahır gübresi ve 1 kısım kumun karışımıyla elde edilen harç da kullanılabilir.

Üretim Tekniği
Çiçek Begonya’nın üretimi tohum ve çelik ile yapılır. Tohumlar John Innes tohum kompostuna Şubat-Mart aylarında ekilerek 16C’de çimlendirilir. Çelik ile üretim daha çok katmerli çeşitlerde yapılır. Çelikler çiçeksiz sürgünlerden 5-10 cm uzunluğunda olmak üzere Mayıs-Ağustos ayları arasında alınır. Alınan çelikler hacim olarak eşit miktardaki turba ve kum karışımına dikilir. Köklendirme ortamı sıcaklığı ortalama 21 C olmalıdır.

Gübreleme
Çiçek Begonya’da her yıl Mart-Nisan aylarında saksı değiştirmesi yapılmalıdır. Mayıs-Eylül ayları arası 2 haftada bir kez 2 g/1 kompoze gübre verilir.

Sulama
Yazın bitkiye bol su verilmeli, sıcak ve kuru havalarda yapraklarına su püskürtülmelidir. Kışın verilen su miktarı azaltılarak, saksı toprağı orta derecede ve devamlı nemli tutulmalıdır.

Budama
Genç bitkilerde dallanmayı teşvik etmek amacıyla uç alma yapılır. Ayrıca kuruyan, çürüyen yaprak ve çiçekler kesilip uzaklaştırılmalıdır.

Hastalık ve Zararlıları
Begonia’ların en önemli Hastalıkları, Virus, Bakteriyel Yaprak Lekesi, Kök çürüklüğü, solgunluk, Külleme ve Kurşuni Küf’tür. Zararlıları ise, Nematodlar, Kırmızı Örümcekler, Thripsler, Yaprak Bitleri ve Unlu Bitler’ dir. Viruslü hastalıkların ilaçla mücadelesi yapılamamaktadır. Ancak taşıyıcı ve hastalıklı bitkilerin yetiştirilmemesi, toprağın virus bulaşıklı olmaması gerekir
.
Begonya Yaprak lekesi; Genellikle yaşlı yapraklarda görülür. Lekelerin üzeri duman rengi fungal rengi örtü ile kaplıdır. Yaprağın alt yüzeyinde ortaya çıkar. Camsı görünüşlü küçük lekelerdir. Daha çok ana damarlara yakın kısımlarda yoğunlaşır. Bazen de yaprak sapında ve gövdede görülebilir. Bakterilerin en uygun gelişme sıcaklığı 28-30 C, en yüksek 43 C, en düşük 1-5 C’ dir. Bakteri tohumla ve toprakla ertesi yıla geçer. Fazla nem ve az ışık hastalığın penetrasyon (bakterinin dokuya girişi stomalarla olur.) olasılığı artar. Hastalık sulama suyu ile daha fazla yayılır. Mücadelesi; Hastalıklı bitkileri ortadan kaldırmalı, Sıcak hava, fazla nem ve aşırı sulamadan kaçınılmalıdır. Anaç olarak sağlam bitkiler kullanılmalı, hasta bitkiler yok edilmeli, kullanılan saksılar ve aletler sterilize edilmeli, koruyucu olarak bakırlı preparatlardan biri ile ilaçlama yapılmalıdır.

Siyah kök çürüklüğü, bu hastalıktan etkilenen bitkilerde gerilmeler, yaşlı yapraklardan başlayan kloroz ve çoğunlukla solgunluk belirtileri görülür. Köklerde çürümeler olur. Korteks (kabuk tabakası) genellikle açık kahverengi, bazı hallerde siyah renk alır. Hastalık etmeni olan fungus toprakta uzun süre yaşama yeteneğinde olan çok sayıda klamidosporlar oluşturur. Mücadelesi, saksı toprağının patogen ile bulaşık olmamasına dikkat edilmeli ve saksı toprağının çok nemli bırakılmamalıdır.

Solgunluk hastalığının belirtileri, genellikle hasatlık etmenlerinin oluşturduğu belirtiler aşağı yukarı birbirine benzer. Hepsi bitkide trachaemycose yapar, yani ksilem (odun) borularını tıkamak, işlevini bozmak suretiyle sürekli solgunluğa neden olur. Bitkinin aşağıdan yukarıya su iletimi dengesi bozulur. Solgunluk önce yaşlı yapraklarda başlar.Daha sonra bitkinin tamamına yayılır. Hastalıklar, Fusarium ssp. Verticillium dahliae Verticillum albo-atrum seklinde üç çeşittir. Mücadelesi, Konukçu bitkilerin çoğaltılmasında enfekte olmuş bitkilerden çelik alınmamalıdır. Toprak pH’ sının yüksekliği ve yapısının bozukluğu özellikle Verticillum solgunluğunu teşvik etmektedir. Genel olarak Fusarium türleri yüksek, Verticillium türleri ise daha düşük sıcaklıklarda yayılmaktadır. Bu yüzden bitkinin istediği düzeyde olan optimum sıcaklıkların korunması gerekmektedir.

Külleme hastalığı bitkinin yaprak, yaprak sapı, çiçek, çiçek sapı ve gövdesinde görülür. Genellikle yaprakların üst yüzü pudra veya un serpilmiş gibi tozla kaplanır. Bu tozun rengi kurşuni kahverengiden beyaza kadar değişir. Yaprak parlaklığını ve yumuşaklığını yitirir, sert bir yapı alır. Hasta bitkilerde büyüme ve çiçeklenme olmaz. Küllenme fungusları yaz sonunda yaprak üzerinde oluşturduğu cleistothecium’larıyla kışa girer ve gelecek baharda oluşturduğu ascospor’larıyla bitkilere yeniden bulaşır. Yayılması için en elverişli ortam sıcaklığı 15-20 C olmalıdır. Ayrıca yüksek orantılı nem düzeyleri bu funguslar için uygundur. Sıcak ve kurak koşullarda bu hastalığın etkisi daha çabuk görülür. Mücadelesi, sağlıklı bitkilerden çeliklerin alınması, uzun süreli devam eden durgun, sıcak ve nemli koşullarına engel olunmalıdır. Ayrıca bitkilere gereğinden fazla su verilmemeli ve özellikle üstten sulama yapılmalı, hasta olan bitki kısımlarının ayıklanmaları ve ilaçlı mücadeleyle yaprakların üzerinde ilk lekeler görülür görülmez başlanmalıdır. Dinocap LC 37, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 3-4 cc preparat, Kükürt 80, w.p.(su ile karışabilen toz halindeki ilaçlar) 10/1 dozda 30-35 g preparat uygulanabilir.